O książce: rok / ...Widziałem Umysł. Widzę to, ale nie mogę w to uwierzyć! Są tacy sami jak my. Są... piękne – Kanovowi brakowało słów. Nagle jego głos zadrżał. - Panie, co za piękno... to wygląda jak obniżenie ciśnienia... Asteroida. Zapomniałem o wszystkim, nie miałem czasu na unik… Ale widziałem!..